Stanowiska i apele złożone do WZD i na podstawie uchwały WZD z dnia 31 marca 2011 roku przyjęte przez Radę Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” w dniu 26 maja 2011 roku.
piątek, 03 czerwca 2011 16:56
Stanowisko
Rady Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania
NSZZ „Solidarność” z dnia 26 maja 2011 r.
w sprawie propozycji zwiększenia pensum dla nauczycieli
Rada Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” wyraża stanowczy sprzeciw wobec propozycji przedstawicieli ogólnopolskich organizacji samorządowych, wchodzących w skład Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, dotyczącej zwiększenia pensum dla nauczycieli.
Uważamy, że ewentualne rozmowy i ustalenia w tej sprawie są zasadne dopiero po zakończeniu i ogłoszeniu ostatecznych wyników badania, dotyczącego czasu i warunków pracy wszystkich nauczycieli.
Stanowisko
Rady Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność”
z dnia 26 maja 2011 r.
w sprawie propozycji zmian w ustawie o systemie oświaty i innych aktach prawnych
Rada Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” sprzeciwia się wprowadzaniu radykalnych zmian, w tym strukturalnych, pod pretekstem podnoszenia jakości edukacji.
Domagamy się usunięcia z projektu nowelizacji Ustawy o Systemie Oświaty i powiązanych z nią innych ustaw zapisów szkodliwych dla edukacji publicznej, dążących do daleko idącego urynkowienia oświaty.
Protestujemy przeciw łączeniu w jednym projekcie dokumentu oświatowego skrajnie różnej problematyki, w tym już odrzuconych zapisów ze skrytykowanej i wycofanej Ustawy o Systemie Jakości Edukacji. Sprzeciwiamy się łączeniu w jednym projekcie tak różnej tematyki, jak:
1. upowszechnienie edukacji przedszkolnej,
2. zmiany w kształceniu zawodowym,
3. oparcie nadzoru pedagogicznego na ewaluacji i kontroli,
4. przesunięcie wielu zadań obecnego nadzoru pedagogicznego do organów prowadzących i nowych podmiotów,
5. tworzenie centrów informacyjno - edukacyjnych,
6. zbieranie szeroko pojętej informacji,(rozbudowanie SIO)
7. ułatwienie procedury likwidacji szkół,
8. ułatwienia w przekazywaniu placówek podmiotom niepublicznym,
9. umożliwienie zlecania usług oświatowych innym podmiotom, w tym niepublicznym,
10. wzmocnienie edukacji niepublicznej kosztem publicznej.
Zwracamy uwagę, że tylko pierwszy z celów nie budzi niepokojów, a nawet można go uznać za właściwy trend (obowiązek przedszkolny dla 5-latków i prawo do edukacji przedszkolnej dla 4-latków), jeśli rzeczywiście za prawem pójdzie subwencja oświatowa, a szkoły zostaną właściwie przygotowane do przyjęcia sześciolatków.
Sprzeciwiamy się niebezpiecznemu trendowi urynkowienia oświaty w Polsce, któremu mają służyć ułatwienia prywatyzacyjne, przewrotnie interpretowane przez MEN jako narzędzie obrony zagrożonych likwidacją nierentownych placówek.
Przedstawiamy szczegółową opinię i uwagi.
W projekcie zmian Ustawy o Systemie Edukacji z dnia 9 marca 2011 roku zostały umieszczone zapisy z projektu Ustawy o Systemie Jakości powołujące nowe podmioty w miejsce likwidowanych z 31 sierpnia 2011 roku kuratoriów i komisji egzaminacyjnych. Nadzór pedagogiczny sprawowany w formie ewaluacji i kontroli został umieszczony wśród zadań Naczelnego Urzędu Jakości Edukacji i Krajowego Ośrodka Jakości Edukacji ( w terenie Regionalne Ośrodki Jakości Edukacji). W ośrodkach tych zostaną zatrudnieni Inspektorzy Jakości (rekrutujący się głównie z obecnych kuratoriów i oke), którzy mają wymieniać się doświadczeniem na Forum Inspektorów Jakości Edukacji, czyli na platformie internetowej.
Wprowadzanie tak radykalnych zmian strukturalnych w oświacie pociąga za sobą wielkie koszty niewspółmierne do zakładanych efektów ( podniesienie jakości edukacji dzięki zbieraniu szczegółowych informacji poprzez raporty, protokoły pokontrolne i różnorodne sprawozdania wydaje się kuriozalne).
Część zadań edukacyjnych przejmą wojewodowie, w tym nadzór nad wypoczynkiem dzieci i młodzieży ,prowadzenie szkół policealnych ( szkoły mistrzostwa sportowego staną się zadaniem własnym wojewody od 31 sierpnia 2015 roku ) i procedurę odwoławczą od niektórych decyzji organu prowadzącego. Jako zadanie wpisano też wojewodom możliwość tworzenia Ośrodków Rozwoju Edukacji( od 2016 roku), czyli centrów informacyjno-edukacyjnych ( z połączenia ośrodków doskonalenia nauczycieli , poradni psychologiczno-pedagogicznych i bibliotek pedagogicznych).
Budzi to uzasadniony niepokój pracowników tych placówek, samorządy będą mogły nadal je prowadzić, ale jako zadanie własne. Nie określono zasad tworzenia centrów, ani zakresu ich działalności, czy odpowiedzialności za ofertę kierowaną do szkół. Jeśli powstanie takie centrum, dyrektor szkoły będzie musiał podpisać z nim umowę i korzystać z jego oferty. Pieniądze na tę przymusową „pomoc” zostaną przesunięte z funduszu na doskonalenie i dokształcanie nauczycieli, który obecnie w większości znajduje się w szkołach i dobrze służy nauczycielom. Założenie przesunięcia środków do centrów informacyjno-edukacyjnych i zmuszanie dyrektorów szkół do korzystania z ich oferty budzi poważne wątpliwości co do sensu wydatkowania publicznych pieniędzy i kłóci się z zasadą autonomicznych decyzji dyrektorów w kwestii rozwoju placówek. Całą odpowiedzialność za efekty kształcenia ponosi osobiście dyrektor ,a UoSO pozwala na odwołanie go z funkcji w trakcie roku szkolnego, nawet grozi zakazem ponownego kandydowania w konkursie na stanowisko dyrektora, jeśli szkoła uzyska dwukrotnie negatywną ocenę w którymś obszarów mierzenia jakości edukacji.
Ustawodawca dopuszcza natomiast powierzanie stanowisk wicedyrektorskich również osobom niemającym przygotowania pedagogicznego- niejasne jest, czym miałby się zajmować taki wicedyrektor, bo na pewno nie nadzorem pedagogicznym. Czy zasadne jest w czasie niżu demograficznego i problemów z etatami nauczycielskimi umożliwianie zatrudniania i awansowania w oświacie nie nauczycieli?
Pozytywnym rozwiązaniem wydaje się możliwość zatrudniania w placówkach wolontariuszy na zajęcia dodatkowe i rewalidację, o ile nie będzie się to wiązało z oszczędzaniem przez organy prowadzące na zatrudnianiu specjalistów.
Z drugiej strony w „trosce” o utrzymanie zatrudnienia nauczycieli MEN zezwala JST na tworzenie grup szkolnych (przedszkola z podstawówkami, gimnazja z liceami), co spowoduje, że nauczyciel będzie mógł łączyć etat w wielu placówkach danej grupy szkolnej. To nauczyciele mają dojeżdżać, a nie uczniowie. Drzwi do szeroko pojętej „edukacji obwoźnej” zostały otwarte.
Ponadto zapisy zmian mają charakter „czyszczący”- m.in. likwidację wygaszanych typów szkół, np. liceów profilowanych. Nie wyodrębnia się szkół integracyjnych – to skutek wcześniejszych uregulowań w myśl, których odział integracyjny można powołać w każdej placówce , nawet dla jednego ucznia ( piękna idea, ale nie poparta środkami dla samorządów, czyli nierealna ). W przedszkolach mogą być tworzone oddziały specjalne i integracyjne. Może to w znaczny sposób pogorszyć sytuację placówek specjalnych już dziś borykających się z brakiem uczniów, a dla samorządów niezwykle kosztownych.
Wyróżnia się natomiast Ośrodki Wychowawczo-Rewalidacyjne dla głęboko upośledzonych-pociągnie to za sobą skutki w funkcjonowaniu obecnych SOSW, które mają wychowanków z taką niepełnosprawnością. Uregulowano zasady dopłat do dowozu niepełnosprawnych dzieci i młodzieży, zezwalając samorządom na podpisywanie z rodzicami umów na dowóz dziecka do placówki własnym środkiem transportu.
Osadza się w systemie pozaszkolne formy przedszkolne. Nauczycielom form przedszkolnych nie tylko umożliwia się awans zawodowy po zatrudnieniu w placówce publicznej, ale nawet skraca ścieżkę awansową, gdyż takie osoby nie będą musiały odbywać stażu na kolejny stopień awansu Jest to swoista premia za upowszechnianie edukacji przedszkolnej, ale niezgodna z zasadą równości podmiotów, gdyż dyskryminuje nauczycieli przedszkoli.
Co dalej z awansem zawodowym nie wiadomo, ponieważ przepisy przejściowe obowiązują do 31 sierpnia 2012 roku ( rozpoczęte postępowania awansowe i procedury odwoławcze przejmą wojewodowie). Nie wspomniano nic o ekspertach, którzy zostali wpisani na listę MEN i zdali egzamin wymagany przez MEN, nie wiadomo więc ,czy zostaną ekspertami w myśl nowego prawa, czy kolejny raz powstanie chaos w powoływaniu ekspertów i odbieranie uprawnień nabytych.
Niepokoje te nie będą udziałem egzaminatorów, gdyż potwierdzono obecny wpis na liście eksperckiej. Jedyna zmiana dotyczyć będzie nazwy ośrodka egzaminacyjnego, zamiast OKE pojawią się ROJE ( Regionalne Ośrodki Jakości Edukacji, w których kompetencjach znajdą się m.in. egzaminy zewnętrzne).
Ustawodawca nie skorzystał niestety z możliwości poprawy opieki medycznej w placówkach oświatowych. W UoSO wspomina się tylko o „gabinetach profilaktyki zdrowotnej i pomocy przedlekarskiej” –o stomatologach i lekarzach nie ma mowy.
Podsumowując należy stwierdzić, że proponowane zmiany w UoSO, opierają się głównie na wycofanym i mocno skrytykowanym nie tylko przez nasz związek projekcie „Ustawy o Jakości Edukacji”. Zamiast unowocześnić i usprawnić funkcjonowanie kuratoriów mających długą tradycję w polskim systemie edukacyjnym, wprowadza się nowe podmioty , których nazwy ( i wielość) przyprawiają o zawrót głowy, a na pewno niewiele mówią osobom spoza środowiska oświatowego-w tym rodzicom. Owe KOJE, ROJE, KORE, ORE kojarzą się dwuznacznie i niezbyt poważnie, a skutkują ogromnymi nakładami ( naiwnością jest twierdzić, że wszystko da się sfinansować ze środków przeznaczonych na obecne kuratoria i OKE). Powstaną nowe stanowiska, w samym MEN będzie powołany w randze podsekretarza stanu Naczelny Inspektor Jakości Edukacji (NIJE) – oczywiście z własnym biurem i pracownikami! ROJE-ami kierować będą Regionalni Inspektorzy Jakości Edukacji (RIJE).
Ustawodawca nie szczędzi nam słów uzasadnienia swego projektu- jest tego aż 115 stron! Najważniejsze znajdują się na pierwszej stronie:
” Celem zmian w systemie oświaty w zakresie nadzoru pedagogicznego oraz wspomagania szkół i placówek jest budowa nowoczesnego systemu, obejmującego z jednej strony jednoznaczne określenie wymagań ( wraz z badaniem poziomu ich realizacji), z drugiej zaś oferującego szkołom i placówkom powszechnie dostępne i profesjonalnie zorganizowane wsparcie.”
Kuratoria, jako relikt minionych epok, musiały więc ustąpić miejsca nowoczesnym rozwiązaniom- ośrodkom ewaluacyjnym, ( w tym zakresie wyspecjalizowało się kilka podmiotów niepublicznych, więc będą na zlecenie mogły oferować taką usługę) oraz platformom edukacyjnym. Natomiast z funduszu na doskonalenie i dokształcanie nauczycieli zafunduje się szkołom przymusowe wsparcie płynące z ofert powołanych przez wojewodów centrów informacyjno-edukacyjnych, w których to pracować będą różnego rodzaju specjaliści oraz „współpracownicy centrów wsparcia”(kontrakty obecnych doradców metodycznych zakończą się 31 grudnia 2015 roku). Oni to wymyślą, zaplanują i przekażą do realizacji radom pedagogicznym ” plany rozwoju i wsparcia”- nie wiadomo tylko, czy za brak efektów poniosą jakieś konsekwencje.
MEN zakłada, że „efektem funkcjonowania nowego nadzoru pedagogicznego będzie możliwość przekazywania jednolitej w całym kraju formie informacji o ocenie pracy szkół (dostępnej dla dyrektorów placówek i rodziców)” .Do tej pory takie informacje zbierało samo ministerstwo za pomocą SIO, wprowadzonego niemałym nakładem środków do wszystkich placówek w kraju. Najwyraźniej nie radziło sobie z wykorzystaniem zgromadzonych informacji, skoro potrzebuje do tego nowego urzędu Naczelnego Inspektora Jakości Edukacji i potężnej machiny urzędniczej.
Czego może spodziewać się zwykły nauczyciel po tak zaplanowanej reformie: sporego zamieszania (zdezorientowani rodzice,) jeszcze większej odpowiedzialności za efekty kształcenia i wyniki egzaminów zewnętrznych,( na czym niewątpliwie zaważy uzupełnianie etatu w kilku szkołach), licznych obowiązkowych szkoleń niekoniecznie odpowiadających jego potrzebom czy oczekiwaniom i na pewno ogromnej liczby dokumentów sprawozdawczych do wypełnienia, gdyż nadal pozostanie podstawowym i cennym źródłem pozyskiwania informacji oświatowej.
Swoje zmiany MEN podpiera konsultacjami społecznymi ( Pani Minister Hall lubi Rady Oświatowe, a nawet wpisuje je w system, nakładając na wojewodów konieczność współpracy z tymi podmiotami ). Z jakich rad skorzystała Pani Minister, nie wiadomo, na pewno widoczne są postulaty lobby samorządowego , a i doświadczenia Pani Hall z czasów , gdy była odpowiedzialna za gdańską oświatę , mają wielki wpływ na zastosowane rozwiązania.
Przedkładamy uwagi Zespołu ds. Kształcenia Zawodowego. SKOiW do projektu ustawy z dnia 9 marca 2011 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz zmianie innych ustaw.
- Art. 2 pkt. 15 daje możliwość powoływania do życia centra informacji edukacyjno-zawodowej, które w zamyśle ustawodawcy – art. 5 ust. 15 – będą tworzone przez samorząd województwa:
Opinia: czy tego typu zadanie nie powinno być przypisane powiatom? takie rozwiązanie jest zdecydowanie bardziej korzystne, gdyż w powiatach funkcjonują obecnie poradnie psychologiczno – pedagogiczne, które częściowo wykonują również zadania związane z poradnictwem i doradztwem zawodowym; takie rozwiązanie byłoby bliższe zainteresowanym podmiotom – szkoła, uczeń, rodzic. W strukturze wojewódzkich urzędów pracy istnieją już od wielu lat centra informacji i planowania kariery zawodowej, po co więc tworzyć kolejne tego typu ośrodki?
- Art. 7 ust. 1a - „W uzasadnionych przypadkach, w szkole lub placówce publicznej może być zatrudniona osoba niebędąca nauczycielem, posiadająca przygotowanie uznane przez dyrektora szkoły za odpowiednie do prowadzenia danych zajęć”.
Opinia: ta nowelizacja znosi praktycznie konieczność uzyskania zgody organu nadzoru pedagogicznego na zatrudnienie osób niebędących nauczycielami, jeśli mają przygotowanie… Różna może być interpretacja dyrektorów szkół w zakresie przygotowania do prowadzenia zajęć. Zmiana ta budzi istotne zastrzeżenia, bo otwiera furtkę dowolnej interpretacji kwalifikacji do prowadzenia zajęć dydaktycznych.
- Art. 9 ust. 1 pkt. 3 – nowelizacja tego punktu likwiduje praktycznie technika uzupełniające, a więc ten typ szkoły, który daje możliwość absolwentom zasadniczych szkół zawodowych kontynuację dalszego kształcenia w wyuczonym zawodzie (lub pokrewnym). Z innych zapisów można wyciągnąć wnioski, że absolwenci ZSZ będą mogli kształcić się w liceach ogólnokształcących dla dorosłych i na kursach kwalifikacyjnych w danym zawodzie. Trudno obecnie powiedzieć coś więcej na temat kursów kwalifikacyjnych, a w szczególności ,na jakich zasadach będą one prowadzone – czyli kto je będzie finansował i w jakim wymiarze?
- Art. 36 – nowelizacja zmienia sposób zatrudniania dyrektora szkoły lub placówki
w przypadku powołania „nowych tworów” – grup przedszkolno – podstawowych, grupy gimnazjalno-licealnej, centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, centrum rozwoju edukacji oraz centrum informacji edukacyjno-zawodowej. Dyrektorzy tych grup będą zatrudniani jako pracownicy samorządowi, czyli nie będą mogli korzystać z przywilejów, jakie daje im Karta Nauczyciela. Powstaną zatem dwie grupy dyrektorów: 1) szkoły lub placówki (ich obowiązywać będzie Karta Nauczyciela) i 2) grup przedszkolno – podstawowych itd., którzy będą zatrudniani na podstawie umowy o pracę jako pracownicy samorządowi (ich obowiązywać będzie Kodeks Pracy). Dziwny i niezrozumiały podział!!! - Art. 38 ust. 1 pkt. 2 – nowelizacja tego punktu daje w praktyce możliwość odwołania dyrektora w ciągu roku szkolnego bez wypowiedzenia i bez zgody organu nadzoru pedagogicznego!!! Dalszy komentarz zbyteczny.
- Art. 39 ust. 5 – „Dyrektor szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe, w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę, ustala zawody, w których kształci szkoła, po uzyskaniu pozytywnej opinii wojewódzkiej rady zatrudnienia co do zgodności z potrzebami rynku pracy i strategią rozwoju województwa.”
Opinia: dlaczego decyzję w sprawie kierunków kształcenia zawodowego uzależnia się od pozytywnej opinii wojewódzkiej rady zatrudniania? Przecież każda JST ma własną strategię rozwoju, która nie musi pokrywać się w pełni ze strategią rozwoju województwa. Jakie czynniki decydują, że odbiera się kompetencje powiatowym radom zatrudnienia, które najlepiej wiedzą, z analiz powiatowych urzędów pracy, jakie są potrzeby powiatu i gmin tworzących dany powiat, w zakresie rynku pracy. Trudno tu nie zauważyć politycznych celów, ważniejszych niż merytoryczne. To organy prowadzące szkoły/ placówki powinny określać w porozumieniu ze szkołami kierunki kształcenia w zawodzie!
- Art. 59 ust. 2 – nowelizacja uchyla konieczność zasięgnięcia opinii organu nadzoru pedagogicznego w przypadku likwidacji szkoły lub placówki.
- Art. 78 – nowelizacja ust. 1 pkt. 2 (usunięcie zapisu) powoduje, że praktycznie zostaną zniesione stanowiska doradców metodycznych! Z innych zapisów nie wynika, że takowe stanowiska zostaną „gdzieś” ulokowane. Brak czytelnych zapisów w całej nowelizacji ustawy o systemie oświaty, kto i jak będzie prowadził doradztwo metodyczne!!! A może go wcale nie będzie?
- Art. 89 – nowelizacja znosi ten artykuł w ustawie o systemie oświaty, który dotyczył nadzoru pedagogicznego nad szkołami i placówkami niepublicznymi. Czy zatem te szkoły i placówki będą poddane jakimkolwiek formom nadzoru – ewaluacji, czy kontroli? Dlaczego wyłącza się te szkoły/placówki z nadzoru? Gdzie jest równość podmiotów wobec prawa? Nadzorem powinny być objęte zarówno szkoły publiczne, jak niepubliczne!
- Art. 6a ust. 6 Karty Nauczyciela – oceny pracy dyrektora będzie dokonywał wyłącznie organ prowadzący, bez porozumienia z organem nadzoru pedagogicznego! Jak widać ta nowelizacja silnie uzależnia dyrektora o organu prowadzącego – także w zakresie oceny pracy.
- Art. 70 a Karty Nauczyciela ust. 1a oraz ust. 2a – 5 zostają uchylone, co oznacza
w praktyce brak środków na: 1) finansowanie doradców metodycznych, 2) wojewódzkich i ogólnokrajowych programów doskonalenia nauczycieli, a także usuwa związki zawodowe z opiniowania podziału tych środków na poziomie JST!!!
Apel
Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania
NSZZ „Solidarność” z dnia 26 maja 2011 r.
o zaprzestaniu masowej likwidacji szkół i placówek oświatowych
Rada Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” apeluje do samorządów o zaprzestanie masowej likwidacji szkół i placówek oświatowych oraz przekazywania placówek innym podmiotom. Tak szkodliwe w wymiarze społecznym działania powodują, iż w wielu miejscowościach znikają ośrodki życia edukacyjnego, kulturalnego i społecznego, jakimi są szkoły publiczne. Niepokojącym jest fakt, iż, podejmując decyzję o likwidacji, samorządy nie liczą się z opinią i protestami środowisk lokalnych, rodziców i nauczycieli oraz związków zawodowych..
Należy zwrócić uwagę, że poprzez takie działania państwo polskie traci kontrolę nad jakością edukacji i racjonalną siecią szkół, gwarantującą w całym kraju równy dostęp do edukacji publicznej.
Czynnik ekonomiczny nie może być jedynym argumentem eliminującym placówki oświatowe z edukacyjnej mapy Polski.
Wzywamy samorządy, aby występowały do Rządu RP o zwiększenie środków finansowych proporcjonalnie do nakładanych zadań oświatowych.
Apel
Rady Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność”
z dnia 26 maja 2011 r.
w sprawie udziału w programie „Katyń, ocalić od zapomnienia”
Rada Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” apeluje do członków Związku o czynne zaangażowanie i inicjowanie w szkołach i placówkach oświatowych w całej Polsce udziału w projekcie edukacyjnym „Katyń ocalić od zapomnienia”.
Celem projektu jest posadzenie 21.857 DĘBÓW PAMIĘCI. Każdy Dąb upamiętnia konkretną osobę, która zginęła w Katyniu, Twerze lub Charkowie, według zasady jeden DĄB to jeden ”katyński Bohater”.
Dotychczas upamiętniono 4 tysiące zamordowanych bohaterów. Udział w projekcie jest doskonałą okazją do zainteresowania uczniów najnowszą historią Polski. Organizacje związkowe mogą również być uczestnikami programu.
Szczegółowe informacje o programie znajdują się na stronie www.katyn-pamiętam.pl/program.
Pozostałe apele przyjęte przez Radę SKOiW NSZZ „Solidarność” w dniu 26 maja 2011 roku w Zakopanem
Apel
Rady Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność”
z dnia 26 maja 2011 r.
do Przewodniczących Klubów Parlamentarnych
w sprawie zmiany projektu ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.
Rada Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” apeluje do Przewodniczących Klubów Parlamentarnych o dokonanie zmiany w projekcie ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej polegającej na skreśleniu artykułów 202 oraz 234.
Wspomniane artykuły przewidują wyłączenie Karty Nauczyciela jako podstawy zatrudnienia około 100 osób pracujących w ośrodkach adopcyjno – opiekuńczych w momencie wejścia ustawy w życie oraz około 2 500 osób pracujących w placówkach opiekuńczo wychowawczych po upływie dwóch lat od momentu wejścia ustawy w życie.
Argumentem używanym w toku prac legislacyjnych w Parlamencie jest chęć uporządkowania sytuacji ww. placówkach, która zaistniała po roku 2003. Od tego momentu bowiem zatrudnia się wychowawców na podstawie Kodeksu Pracy. Wskazuje się na różnice w przydziale godzin pracy z grupą wychowanków i wynagrodzeniu mimo tych samych zadań i wymagań kwalifikacyjnych. Jednak to wtedy gwarantowano, że osoby zatrudnione na podstawie Karty Nauczyciela zachowają tę podstawę do ustania stosunku pracy.
Poza tym mimo przeniesienia wspomnianych placówek z gestii MEN do gestii MPiPS nie zachodziła konieczność zmiany statusu wychowawców zatrudnionych w placówkach. Ustawodawca argumentuje, że pracownicy ośrodków adopcyjno-opiekuńczych to tzw. nauczyciele „nie tablicowi”. Ustawie Karta Nauczyciela podlegają również nauczyciele mianowani lub dyplomowani zatrudnieni na stanowiskach, na których wymagane są kwalifikacje pedagogiczne, w urzędach organów administracji rządowej, kuratoriach oświaty, specjalistycznej jednostce nadzoru, Centralnej Komisji Egzaminacyjnej oraz okręgowych komisjach egzaminacyjnych, ośrodkach i centrach doskonalenia nauczycieli, bibliotekach pedagogicznych, organach sprawujących nadzór pedagogiczny nad zakładami poprawczymi, schroniskami dla nieletnich, rodzinnymi ośrodkami diagnostyczno - konsultacyjnymi oraz szkołami przy zakładach karnych; (art.1, ust.2 pkt. 1 ustawy Karta Nauczyciela), a ponadto nauczyciele zatrudnieni w zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich oraz rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych działających na podstawie ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 109, z późn. zm.) – (art.1, ust.1 pkt. 2 ustawy Karta Nauczyciela).
Rada odwołuje się do stanowiska Pana Donalda Tuska, Premiera RP wyrażonego w piśmie z dnia 25 czerwca 2010 r. , skierowanego do żołnierzy , policjantów i funkcjonariuszy innych służb mundurowych , w którym zapewnia , iż przestrzega zasady praw nabytych i wspomina, że dyskusja o nowych uzgodnieniach może dotyczyć tylko osób, które w przyszłości podejmą pracę w nowych formacjach. Rada oczekuje analogicznego potraktowania nauczycieli zatrudnionych w placówkach opiekuńczo wychowawczych i adopcyjno – opiekuńczych.
Poniższe apele do Prezydenta i KK zostaną wysłane w zależności od wyniku prac legislacyjnych tj. po ponownym rozpatrzeniu ustawy przez Sejm.
Apel
Rady Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność”
z dnia 26maja 2011 r.
do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Pana Bronisława Komorowskiego
w sprawie ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej
Rada Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” apeluje do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Pana Bronisława Komorowskiego o niepodpisywanie ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Rada wskazuje, że artykuły 202 oraz 234 przewidują wyłączenie Karty Nauczyciela jako podstawy zatrudnienia około 100 osób pracujących w ośrodkach adopcyjno – opiekuńczych w momencie wejścia ustawy w życie oraz około 2 500 osób pracujących w placówkach opiekuńczo wychowawczych po upływie dwóch lat od momentu wejścia ustawy w życie.
Argumentem używanym w toku prac legislacyjnych w Parlamencie była chęć uporządkowania sytuacji ww. placówkach, która zaistniała po roku 2003. Od tego momentu bowiem zatrudnia się wychowawców na podstawie Kodeksu Pracy. Wskazuje się na różnice w przydziale godzin pracy z grupą wychowanków i wynagrodzeniu mimo tych samych zadań i wymagań kwalifikacyjnych. Jednak to wtedy gwarantowano, że osoby zatrudnione na podstawie Karty Nauczyciela zachowają tę podstawę do ustania stosunku pracy.
Poza tym mimo przeniesienia wspomnianych placówek z gestii MEN do gestii MPiPS nie zachodziła konieczność zmiany statusu wychowawców zatrudnionych w placówkach. Ustawodawca argumentuje, że pracownicy ośrodków adopcyjno-opiekuńczych to tzw. nauczyciele „nie tablicowi”. Ustawie Karta Nauczyciela podlegają również nauczyciele mianowani lub dyplomowani zatrudnieni na stanowiskach, na których wymagane są kwalifikacje pedagogiczne, w urzędach organów administracji rządowej, kuratoriach oświaty, specjalistycznej jednostce nadzoru, Centralnej Komisji Egzaminacyjnej oraz okręgowych komisjach egzaminacyjnych, ośrodkach i centrach doskonalenia nauczycieli, bibliotekach pedagogicznych, organach sprawujących nadzór pedagogiczny nad zakładami poprawczymi, schroniskami dla nieletnich, rodzinnymi ośrodkami diagnostyczno - konsultacyjnymi oraz szkołami przy zakładach karnych; (art.1, ust.2 pkt. 1 ustawy Karta Nauczyciela), a ponadto nauczyciele zatrudnieni w zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich oraz rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych działających na podstawie ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 109, z późn. zm.) – (art.1, ust.1 pkt. 2 ustawy Karta Nauczyciela).
Rada odwołuje się do części argumentów wskazanych we wniosku Pana Prezydenta ze stycznia br. dotyczącym ustawy o racjonalizacji zatrudnienia w administracji państwowej. Zaznaczono w nim, że zgodnie z art. 24 Konstytucji praca znajduje się pod ochroną Rzeczypospolitej. "Stwierdzono w nim ponadto, że regulacje dotyczące pracowników mianowanych wprowadzane ustawą z dnia 16 grudnia 2010 roku stanowią istotny i zaskakujący dla obywateli wyłom w dotychczasowym systemie gwarancji szczególnej ochrony stosunku pracy tych pracowników. Ponadto ustawa skierowana do TK dopuszcza też zmianę istotnych warunków zatrudnienia członków korpusu służby cywilnej, w tym urzędników służby cywilnej z możliwym jednoczesnym obniżeniem wynagrodzenia.
Rada oczekuje od Pana Prezydenta analogicznej obrony warunków pracy i płacy pracowników placówek opiekuńczo – wychowawczych oraz ośrodków adopcyjno – opiekuńczych.
Apel
Rady Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność”
z dnia 26 maja 2011 r.
do Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”
w sprawie ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej
Rada Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” apeluje do Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” o skierowanie do Trybunału Konstytucyjnego wniosku o zbadanie zgodności z Konstytucją artykułów 202 oraz 234 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.
Wspomniane artykuły przewidują wyłączenie Karty Nauczyciela jako podstawy zatrudnienia około 100 osób pracujących w ośrodkach adopcyjno – opiekuńczych w momencie wejścia ustawy w życie oraz około 2 500 osób pracujących w placówkach opiekuńczo wychowawczych po upływie dwóch lat od momentu wejścia ustawy w życie.
Argumentem używanym w toku prac legislacyjnych w Parlamencie była chęć uporządkowania sytuacji ww. placówkach, która zaistniała po roku 2003. Od tego momentu bowiem zatrudnia się wychowawców na podstawie Kodeksu Pracy. Wskazuje się na różnice w przydziale godzin pracy z grupą wychowanków i wynagrodzeniu mimo tych samych zadań i wymagań kwalifikacyjnych. Jednak to wtedy gwarantowano, że osoby zatrudnione na podstawie Karty Nauczyciela zachowają tę podstawę do ustania stosunku pracy.
Poza tym mimo przeniesienia wspomnianych placówek z gestii MEN do gestii MPiPS nie zachodziła konieczność zmiany statusu wychowawców zatrudnionych w placówkach. Ustawodawca argumentuje, że pracownicy ośrodków adopcyjno-opiekuńczych to tzw. nauczyciele „nie tablicowi” Ustawie Karta Nauczyciela podlegają również nauczyciele mianowani lub dyplomowani zatrudnieni na stanowiskach, na których wymagane są kwalifikacje pedagogiczne, w urzędach organów administracji rządowej, kuratoriach oświaty, specjalistycznej jednostce nadzoru, Centralnej Komisji Egzaminacyjnej oraz okręgowych komisjach egzaminacyjnych, ośrodkach i centrach doskonalenia nauczycieli, bibliotekach pedagogicznych, organach sprawujących nadzór pedagogiczny nad zakładami poprawczymi, schroniskami dla nieletnich, rodzinnymi ośrodkami diagnostyczno-konsultacyjnymi oraz szkołami przy zakładach karnych; (art.1, ust.2 pkt. 1 ustawy Karta Nauczyciela), a ponadto nauczyciele zatrudnieni w zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich oraz rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych działających na podstawie ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 109, z późn. zm.) – (art.1, ust.1 pkt. 2 ustawy Karta Nauczyciela).
Rada odwołuje się do stanowiska Pana Premiera Donalda Tuska wyrażonego w piśmie z dnia 25 czerwca 2010 r. , skierowanego do żołnierzy , policjantów i funkcjonariuszy innych służb mundurowych , w którym zapewnia, iż przestrzega zasady praw nabytych i wspomina, że dyskusja o nowych uzgodnieniach może dotyczyć tylko osób, które w przyszłości podejmą pracę w nowych formacjach.